Margo zit niet bij de pakken neer

Ik mocht er als kind niet zijn

Die vlagen zijn naweeën uit mijn jeugd. Ik kom uit een vreselijk gezin. Mijn vader was heel autoritair, m’n moeder sloeg me voor het minste geringste bont en blauw. Ik had er als kind niet mogen zijn denk ik, want tegen m’n jongere broer en zus deden ze heel anders. Op mijn 13de gingen mijn ouders uit elkaar. Toen heb ik tot mijn 18de in verschillende tehuizen gezeten. Ik voelde me verlaten.

Geur kan gevoel van eenzaamheid oproepen

Dat eenzame gevoel uit mijn jeugd bleef een rode draad in mijn leven. Mijn broer en zus zie ik niet meer. Die gingen een andere weg. Ik heb er ook een soort bindingsangst aan overgehouden. Aan een huwelijk wil ik mij niet vastklampen. Ik ben wel getrouwd geweest, heb een dochter, maar leid nu een eigen leven. In gezelschap kan ik me eenzaam voelen als iets me herinnert aan wat mij door mijn jeugd is afgepakt. Bijvoorbeeld als ik zie hoe anderen wel contact hebben met broers en zussen of zorg kunnen geven aan ouders. Een geur kan dat gevoel ook oproepen, zoals van de aftershave van mijn vader. Dan voel ik mij in gedachten buitengesloten. Ook omdat ik dat gevoel dan niet kan delen. Weinig mensen hebben zoiets meegemaakt, dus begin ik er niet over.

Niet het einde van de wereld

Eenzaamheid betekent voor mij niet het einde van de wereld. Ik ben mij ervan bewust dat het mijn eigen probleem is. Ik worstel er niet iedere dag mee en ben er aan gewend dat ik mij zo kan voelen. Ik weet ook dat die vlagen weer weggaan. Daarvoor moet ik op zo’n moment wel heel erg tegen mezelf zeggen dat ik me niet zo hoef te voelen. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer.

Elke dag de deur uit

Ik heb altijd gezegd: mijn moeder heeft me met de grond gelijk gemaakt, maar mijn kracht om niet bij de pakken neer te zitten heeft ze er niet uit kunnen krijgen. In huis maak ik het graag gezellig, heb goed contact met m’n dochter en haar man en met hun twee kinderen en doe ook al vier jaar vrijwilligerswerk. Ik heb reuma maar ga elke dag de deur uit, al loop ik krom van de pijn. Aan sporten heb ik een hekel, maar doordat ik toch fysiotherapie volg, ontmoette ik twee bekenden van vroeger. Dat is ook mijn boodschap aan anderen die eenzaam zijn: ga de deur uit en maak contact want de mensen komen niet naar je toe. Ik heb trouwens maar één vriendin die weet hoe eenzaam ik me kan voelen. Dat ik dat met haar wel kan delen, verzacht dat rot gevoel ook al kom ik er nooit meer helemaal vanaf.

Antenne voor kinderen waarmee het niet goed gaat

Door mijn eigen jeugd heb ik een antenne gekregen voor kinderen waar het niet goed mee gaat. Tegen zo’n kind ben ik extra aardig. Als ik echt zou vermoeden dat zo’n kind thuis wordt aangedaan wat mij is overkomen, zou ik absoluut een vertrouwensarts bellen. Omdat ik weet dat dat kind er zelf niets tegen kan doen. Ook als samenleving moeten we daar veel alerter op zijn.

(Januari 2017)