Didi wil graag een ‘normaal’ gezinnetje

Vechtscheiding

Ik was een peuter toen mijn ouders in een vechtscheiding terechtkwamen. Mijn vader heb ik lang niet gezien. Ik woonde bij mijn moeder en haar nieuwe vriend, net als mijn zus en broertje. Ik was zelfs bang voor mijn vader. Mijn moeder vertelde verschrikkelijke verhalen over hem. Hij zou verslaafd zijn en agressief. Zoiets heet ouderverstoting. Later begreep ik dat het allemaal niet waar was. Nu heb ik weer contact met hem.

Geen fijne tijden

Als kind zijnde kreeg ik geen liefde van mijn moeder. Doordat ik thuis geen liefde kreeg, kon ik moeilijk vrienden maken. Helaas werd ik ook op school veel gepest. Dit waren echt geen fijne tijden. Uiteindelijk ben ik depressief geraakt. In 2002 werd dat vastgesteld, toen ik het huis uit was en werd opgevangen in een kindertehuis. Waarschijnlijk was ik al vele jaren eerder depressief.

Mijzelf accepteren

Ik heb momenten dat ik het zat ben zo te strijden tegen de depressies en andere moment gaat het weer de betere kant op. Ik heb moeite om mijzelf te accepteren zoals ik ben en ik had mijzelf niet zo willen zien.

Eenzaamheid maakt het erger

De eenzaamheid erbij maakt het nog eens erger. Ik zit veel thuis achter de laptop. Schrijf een blog over mijn leven en de vechtscheiding van mijn ouders. Wat de impact ervan is. Kinderen hebben namelijk beide ouders nodig, ook al ben je gescheiden. Door het missen van één van je ouders krijg je niet alle dingen mee die je als kind van je ouders leert.

Anders dan anderen

Door mijn jeugd ben ik te beschadigd en dat heeft gevolgen voor het verdere leven. Je voelt je anders dan anderen. Ik zit vaak alleen thuis. Ga nooit echt op stap. Ik had graag net als andere mensen makkelijk contact gezocht. Door mijn eenzaamheid houd ik meer van dieren dan van mensen. Relaties aangaan is voor mij een probleem, waardoor ik dus geen lange relaties heb. Eenzaamheid is echt niet fijn. Je wilt mensen om je heen die om je geven.

Vrijwilligerswerk in verzorgingshuis

Om me minder eenzaam te voelen doe ik nu vrijwilligerswerk, drie dagen in de week 2,5 uur per dag. Het is niet veel, maar ik ben er in ieder geval even uit. Zo ga ik op maandagmiddag even gezellig met een paar ouderen in een verzorgingshuis spelletjes doen, op woensdagochtend help ik hen met zingen en op vrijdag met sjoelen.

Gezinnetje

Ik hoop dat dat ik van mijn eenzaamheid en depressies afkom en echt mijn leven kan leiden. Ik zou ooit graag een normaal gezinnetje willen hebben, met veel liefde. Dat klinkt nu nog onwerkelijk. Hopelijk gaat dat lukken. Ik werk er hard voor. Ik hoor wel van hulpverleners dat het leven ook leuk kan zijn, dus ik hoop dat die tijd ook voor mij komt.

Ook jongeren

Je hoort vaak op tv dat veel ouderen eenzaam zijn, maar jongeren en volwassenen van 30+ kunnen ook eenzaam zijn. Mensen zouden dat meer in moeten zien.

(Januari 2018)