Het vrijwilligerswerk doet Henri goed
Al op jonge leeftijd blijkt Henri aan een oor doof te zijn, aan het andere heeft hij een complexe gehoorbeschadiging. Helaas kan de techniek niet opvangen wat hij mist met zijn gehoor. Door zijn beperkingen heeft Henri moeite actief deel te nemen aan het sociale leven. Hij is eerder vermoeid en heeft meer rust nodig. Desondanks zet hij zich actief in voor het APCG (Arnhems Platform Chronisch zieken en Gehandicapten), gaat naar de computerclub en maakt onderdeel uit van de schippersvereniging. Dit is het verhaal van Henri.
Gehoorcrisis
In mijn leven heb ik meerdere keren te maken gehad met een gehoorcrisis. De laatste keer was in 1997. Midden in een gesprek voelde ik dat mijn gehoor verslechterde. Op dat moment werkte ik op de afdeling Interne controle, administratieve organisatie en automatisering van een bedrijf. Tot mijn grote spijt was mijn gehoor zoveel slechter geworden dat ik mijn baan niet kon behouden. Sindsdien ben ik afgekeurd voor beroepsmatig betaald werk en zit ik 100% in de WAO met drie verschillende WAO-uitkeringen. Dat was voor mij een dieptepunt. Ik wilde heel graag blijven werken en het contact met collega’s behouden, maar helaas was dat onmogelijk.
Een slecht gehoor zie je niet
Wat veel mensen niet zien is dat ik naast een gehoorbeperking ook te maken heb met neveneffecten, zoals oververmoeidheid en duizeligheid. Alles wat nieuw is kost me veel energie, waardoor meedoen met het sociale leven snel te veel is. Ik ga niet naar de bioscoop of het theater, maar ben veel alleen thuis. Uitgaan lukt simpelweg niet, omdat de akoestiek op die locaties slecht is. Er is te veel echo en ik heb last van omgevingsgeluiden. Denk aan het tikken van een klok of geluiden uit de keuken van een restaurant. Juist die geluiden zijn heel storend, maar dat begrijpt bijna niemand omdat iemand met een gezond gehoor ze niet eens opmerkt.
“Uitgaan lukt simpelweg niet vanwege de akoestiek”
Eenzaamheid
De eenzaamheid raakt me het meest op het moment dat ik mensen zie die samen gelukkig zijn. Bijvoorbeeld een verliefd stel of een gezin met kinderen. Ik word er emotioneel van omdat ik zelf graag een vrouw en kinderen had gewild. Wat de eenzaamheid extra moeilijk maakt is dat er weinig mensen zijn met wie ik erover kan praten. Eerst deed ik dat met mijn moeder, maar zij is helaas in 2015 overleden.
Vrijwilligerswerk
Ik ben opgegroeid in een schippersfamilie en droomde van mijn eigen binnenvaartschip. Door mijn beperkingen is dit onmogelijk. Ik kan zelfs niet mee met het gezin van mijn broer. Het is te vermoeiend. Gelukkig ben ik wel actief bij de schippersvereniging LVBHB. Ik maak onderdeel uit van de commissie wet- en regelgeving en schrijf artikelen voor het verenigingsblad. Ik vind het leuk om dingen uit te zoeken voor de schippers en dingen met ze te ondernemen.
Betere omstandigheden
Ik ben ook actief voor het APCG. Ik ben vrijwilliger en help bij het schouwen van verschillende locaties. Ik help dan de akoestiek te verbeteren zodat de ruimte toegankelijk wordt voor mensen met een gehoorbeperking. Voor slechthorenden zijn afstand, lawaai, achtergrondgeluiden en echo’s de grootste knelpunten. Naast het schouwen ben ik ook ringleidingkeurder. Een ringleiding is een hulpmiddel om afstand te verkleinen. Je ziet het bijvoorbeeld in een kerk zodat ook slechthorenden de voorganger kunnen verstaan.
Sociale contacten
Dankzij het vrijwilligerswerk en de computerclub heb ik wel wat sociale contacten. En dat doet me heel goed. Een van de leden van de computerclub komt af en toe bij me thuis. Hij helpt me met het opruimen van mijn verzameling boeken en apparatuur. Dat is wel leuk ja. Op andere dagen ga ik alleen op pad of ben ik thuis dingen aan het uitzoeken.
(September, 2018)