Thuiszitten doet Margriet niet meer

Spoedopname

Van het een kwam het ander. In deze periode kreeg ik door stress – dit is weer een verhaal apart – veel last van de darmontstekingen. Dat betekende diaree, krampen en heel erg moe zijn. Het ging echt erg slecht met mij. Na een spoedopname in het Radboudziekenhuis in Nijmegen kwam ik na 4,5 weken weer thuis. Met wel twintig tabletten, waaronder een stevige dosis prednison. Ik weet nu dat ik bij medicatie heel gevoelig ben voor bijwerkingen. Achteraf denk ik dat ik als bijwerking veel last van stemmingswisselingen heb gehad. Ik bleef ziek en was moe, alleen, angstig en rusteloos. In die tijd ben ik veel afgevallen.

Chronische darmontsteking

Een chronische darmontsteking is heftig. Ik stond ’s morgens op en kon meteen al tien keer naar de wc: diaree, krampen. Het maakte me doodmoe en kon ik weer naar bed. De hele dag was ik alleen thuis. Mijn man werkte; mijn vrienden ook. Mijn ouders woonden in een ander dorp en hadden nog drie kinderen thuis en een eigen bedrijf.

Trok mezelf terug

In deze periode trok ik mezelf terug. Door mijn opvoeding heb ik geleerd altijd voor anderen te zorgen en dat anderen het altijd moeilijker hebben dan ik en dat je niet lastig moet zijn. Sowieso kon ik niet echt de deur uit, want dan kwam ik met de broek vol terug. Dan ga je ook niet meer weg. Ik was heel alleen en ook vaak angstig en paniekerig.

Peuterspeelzaal

Door een medewerker van het arbeidsbureau, waarvan de vrouw ook deze ziekte had, kon ik op een peuterspeelzaal vrijwilligers werk gaan doen. Hierdoor kwam er verandering in mijn leven. Ik zat niet meer de hele dag ziek thuis, iets wat je beter worden ook niet bespoedigt. Daarna ben ik nog vaak ziek geweest, maar kon de cirkel doorbreken door mijn werk met de peuters.

Cursussen

Ik ben ook gaan werken aan mezelf, heb veel cursussen gedaan en ben zelf trainer geworden voor de cursus ‘Je kunt je leven helen’, naar de visie van Louise Hay. Dit boek kwam ik in de bibliotheek tegen. Het gaat over jezelf veranderen door positief denken. Het sprak me erg aan dat je dat zelf kon doen. Maar in de intensieve opleiding kwam ik mezelf tegen. Ik raakte de weg kwijt en kwam overspannen en weer ziek thuis te zitten.

Weer ziek

Om niemand teleur te stellen of tot last te zijn luisterde ik niet naar mijn lichaam en ging maar door. Dit was dus weer een heel eenzame periode, met weer een erg ontstoken darm en paniekaanvallen. Mijn arts schreef me antidepressiva voor. Door de bijwerkingen kreeg ik waanideeën en ik trilde over mijn hele lijf. Ik moest opgenomen worden en de medicijnen werden afgebouwd. Maar de angsten en paniekaanvallen bleven. Na een kleine twee maanden kon ik naar huis met andere antidepressiva.

Medicijn

Dit medicijn heeft het hem gedaan. Ik voelde me weer helemaal mezelf en ben zelfs meteen weer gaan werken. Zo goed voelde ik me! Deze pillen zal ik wel mijn hele leven moeten slikken, ondanks de bijwerkingen: gewichtstoename, altijd een droge mond en vergeetachtigheid. Afbouwen heb ik meer dan eens geprobeerd, maar dan word ik weer onrustig, geïrriteerd en bang.

Gaat heel goed

Nu gaat het al heel lang goed met mij. Ook lichamelijk. Sinds ik onder behandeling ben geweest bij een shiatsu-therapeute – dit is het handmatig stimuleren van energiepunten in je lichaam – heb ik al enkele jaren ook geen last meer van mijn darmen. Ik heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren en rust te nemen omdat ik dat nodig heb.

Niet meer eenzaam

Mijn gevoel van eenzaamheid heb ik niet meer. Ik ga drie ochtenden in de week werken op de peuterspeelzaal en heb genoeg vrienden die ik ook geregeld tref. Dus thuis zitten doe ik niet meer. Mijn gezin heeft moeilijke tijden met me meegemaakt. Ze hebben ook moeten leren omgaan met een andere Margriet. Dat is gelukkig goed gegaan! We hebben moeilijke tijden gehad, maar zijn hierdoor ook erg hecht geworden.

(September 2017)